Παγωμένα βλέμματα μέσα στο χρόνο. Διαχρονική θλίψη, υπερηφάνεια ή έπαρση. Η ακινησία, το κενό των ματιών τους σε διαπερνούν. Τρυπούν το μυαλό, σου μιλάνε κατευθείαν μέσα σου. Αποσυνθέτουν την σκέψη σου σε συναισθήματα, και καθώς ταξιδεύεις μέσα στο χρόνο, νιώθεις την Ιστορία να συνθλίβεται κάτω από το βάρος των αιώνων.
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου