Αγάλματα/Statues

Παγωμένα βλέμματα μέσα στο χρόνο. Διαχρονική θλίψη, υπερηφάνεια ή έπαρση. Η ακινησία, το κενό των ματιών τους σε διαπερνούν. Τρυπούν το μυαλό, σου μιλάνε κατευθείαν μέσα σου. Αποσυνθέτουν την σκέψη σου σε συναισθήματα, και καθώς ταξιδεύεις μέσα στο χρόνο, νιώθεις την Ιστορία να συνθλίβεται κάτω από το βάρος των αιώνων.

Όταν έρχονται τα σύννεφα/When the clouds come

Αντανακλάσεις/Reflections

Παγωμένο πρωινό του χειμώνα,
παγωμένο τοπίο που αντανακλάται στο νερό
ένα ψύχος δριμύ σε απόχρωση γαλάζια.
Σύννεφα που κυλούν μέσα στη λίμνη
συνεπαίρνουν μαζί τους το χρόνο και τις σκέψεις.
Σιωπή εκκωφαντική βασιλεύει παντού
το σώμα και ο νους μας μουδιασμένα
τώρα που ο χειμώνας ήρθε
να σε πάρει για πάντα μακριά…

Είδωλα/Shadows

Ο Πλάτων θεωρούσε ότι ο κόσμος των ανθρώπων είναι ένας κόσμος ειδώλων. Ό,τι οι άνθρωποι θεωρούν ως αληθινό, δεν είναι παρά μία ψευδαίσθηση.

Περιέγραφε τον κόσμο μας ως ένα σπήλαιο, το οποίο κατοικείται από φυλακισμένους οι οποίοι από τη γέννησή τους είναι αλυσοδεμένοι. Όχι μόνο δεν μπορούσαν να κουνήσουν τα χέρια και τα πόδια τους, αλλά και τα κεφάλια τους ήταν στερεωμένα έτσι ώστε να μπορούν να αντικρίζουν μόνο τον τοίχο απέναντι τους. Πίσω από τους φυλακισμένους υπήρχε μία τεράστια φωτιά. Μπροστά από την φωτιά, περνούν μαριονέτες ανθρώπων, ζώων και αντικειμένων.

Τα είδωλα που προβάλλονται στον τοίχο απέναντι από τους φυλακισμένους, είναι το μόνο πράγμα που αυτοί έχουν δει σε όλη τους τη ζωή. Για τους φυλακισμένους-ανθρώπους, αυτά τα είδωλα είναι ο πραγματικός κόσμος.

Βρετανικό Νεκροταφείο/British Cemetery